در حال بارگذاری ...
فیلم ﭘﻮﻻﺭﻭﯾﺪ (Polaroid)، ﮐﻪ ﺑا ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﯿﻠﻢ ﻓﻮﺭﯼ ﻧﯿﺰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﻧﻮﻉ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﺍﺯ فیلم ﻋﮑﺎﺳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺑﺮﺍﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﺭﺍ در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه ثبت ﻭ ﭼﺎﭖ ﮐﻨﻨﺪ.
عکاسی فوری جذابیت خاصی دارد که عکاسی دیجیتال نمی تواند آن را تکرار کند. توانایی ثبت یک لحظه و توسعه آن درست در مقابل چشمان شما واقعا جادویی است.
فیلم پولاروید اولین بار توسط شرکت Polaroid به بازار معرفی شده است. این فیلم حاوی مواد شیمیایی مورد نیاز برای ایجاد و تثبیت عکس است، به نحوی که دوربین بلافاصله پس از گرفتن عکس، فرآیند توسعه عکس را در معرض دید کاربران قرار می دهد.
در این مقاله، ما به شناخت علمی فیلم پولاروید می پردازیم و نحوه عملکرد آن را بررسی می کنیم.
تاریخچه فیلم پولاروید
فیلم پولاروید توسط Edwin H. Land، موسس شرکت پولاروید در سال 1947 اختراع شد. Edwin Land فیزیکدانی بود که مجذوب تعامل بین نور و ماده بود. او باور داشت که می تواند فیلمی بسازد که فوراً و بدون نیاز به تاریکخانه ظهور یابد. سرانجام پس از چندین سال آزمایش، Land موفق شد فیلمی بسازد که تنها در 60 ثانیه فیلم عکاسی را به عکس تبدیل کند.
ایده اصلی فیلم پولاروید، جذب الگوهای نور با استفاده از مواد شیمیایی خاص است. دوربین در مدت زمان کوتاهی فیلم را در معرض نوری که از یک صحنه می‌آید (معمولاً برای کسری از ثانیه) قرار میدهد و جایی که نور به فیلم برخورد می‌کند، یک واکنش شیمیایی آغاز می‌کند.
فیلم پولاروید از سه لایه تشکیل شده است: لایه بالایی یک ورق پوششی پلاستیکی شفاف، لایه میانی امولسیون فیلم، و لایه پایینی یک عامل توسعه دهنده عکس است. هنگامی که نور وارد دوربین می شود و به فیلم برخورد می کند، یک واکنش شیمیایی آغاز می شود که فرآیند توسعه عکس را آغاز می کند.
امولسیون فیلم حاوی میلیون ها مولکول دارای رنگدانه است که در یک لایه ژلاتینی معلق هستند. هنگامی که نور به فیلم برخورد می کند، باعث می شود مولکول های رنگ برانگیخته شوند و در ژلاتین حرکت کنند. سپس عامل توسعه دهنده در لایه پایینی فیلم، مولکول های رنگ را به داخل لایه می کشد، جایی که در یک لایه پلاستیکی شفاف به دام می افتند و تصویر نهایی را تشکیل می دهد.
در لایه ژلاتینی رنگی، لایه بالایی به نور آبی، لایه بعدی به سبز و لایه پایینی به قرمز حساس است. هنگامی که فیلم در معرض نور قرار گیرد، دانه های حساس در هر لایه به نور آن رنگ واکنش نشان می دهند، و یک ثبت شیمیایی از الگوی نور و رنگ ایجاد می کنند.
برای تبدیل ذرات در معرض نور به تصویر، فیلم با استفاده از مواد شیمیایی بیشتری توسعه می یابد. یک توسعه دهنده شیمیایی، ذرات در معرض نور را به نقره فلزی تبدیل می کند و سپس فیلم با توسعه دهنده سه رنگ مختلف ترکیب می شود. این سه رنگ عبارتند از: فیروزه ای (ترکیبی از نور سبز و آبی)، سرخابی (ترکیبی از نور قرمز و آبی)، و زرد (ترکیبی از نور سبز و قرمز).
هر یک از انواع این جفت-رنگ ها (کوپلرهای رنگی)، با یکی از لایه های رنگی فیلم واکنش نشان می دهند. در فیلم چاپی معمولی، جفت‌کننده‌های رنگ به ذراتی که در معرض نور قرار گرفته‌اند متصل می‌شوند. اما در فیلم پولاروید، کوپلرهای رنگی به نواحی که در معرض نور نیستند متصل می شوند.
فیلم پولاروید توسعه یافته، یک تصویر نگاتیو ایجاد می کند که در آن رنگ‌ها متضاد رنگهای اصلی تصویر هستند. در فیلم پولاروید، دو رنگی که در این ناحیه ترکیب می شوند، رنگهای جذب شده در لایه اصلی و در معرض دید را تشکیل دهند. به عنوان مثال، اگر لایه سبز در معرض دید قرار گیرد، رنگ زرد و فیروزه ای در دو طرف لایه سبز می چسبد، اما رنگ سرخابی به لایه سبز نمی چسبد. زرد و فیروزه ای با هم ترکیب می شوند و رنگ سبز را تولید می کنند.
قبل از گرفتن عکس، مواد معرف به دور از مواد حساس به نور به صورت یک حباب در لبه ورق فیلم پلاستیکی جمع آوری می شوند. به این ترتیب از ظهور عکس قبل از اینکه در معرض نور قرار گیرد، جلوگیری می شود.
پس از گرفتن عکس، ورق فیلم از بین یک جفت غلتک از دوربین خارج می شود. غلتک ها مواد معرف را درست مانند وردنه ای که خمیر را پخش می کند، بر روی صفحه فیلم عکاسی پخش می کنند. هنگامی که مواد معرف بین لایه تصویر و لایه های حساس به نور پخش می شود، با لایه های شیمیایی دیگر در فیلم واکنش نشان می دهد. در این مرحله، مواد مات کننده مانع از ورود نور بر روی لایه های زیرین می شود، بنابراین فیلم قبل از ظهور به طور کامل در معرض نور قرار نمی گیرد.
مواد شیمیایی معرف از طریق لایه ها به سمت پایین حرکت می کنند، و ذرات در معرض نور را در هر لایه به نقره فلزی تبدیل می کنند. سپس مواد شیمیایی، رنگ توسعه دهنده را حل می کنند تا شروع به پخش شدن به سمت لایه تصویر کند. نواحی نقره فلزی در هر لایه، رنگ ها را می گیرند تا از حرکت به سمت بالا متوقف شوند.
تنها رنگ های موجود در لایه هایی که در معرض نور نبودند، به لایه تصویر منتقل می شوند. همزمان که این مواد شیمیایی معرف از طریق لایه های پایینی حساس به نور عمل می کنند، سایر مواد شیمیایی معرف از طریق لایه های بالایی فیلم مشغول واکنش می شوند.
بدین ترتیب، لایه اسیدی موجود در فیلم با مواد قلیایی و مات کننده های موجود در معرف واکنش می دهد، و باعث شفافیت مواد مات می شوند، که در نهایت تصویر را قابل مشاهده می کنند. لایه میانی که به لایه زمان بندی نیز معروف است، سرعت معرف را که در حال حرکت به لایه اسید است کند می‌کند، و به فیلم زمان میدهد تا قبل از قرار گرفتن در معرض نور توسعه یابد.
یکی از جالب‌ترین چیزها در مورد عکاسی فوری با فیلم پولاروید، تماشای پدیدار شدن آهسته تصاویر عکس در کنار هم است، که ناشی از این واکنش شیمیایی نهایی است.
پس از گرفتن عکس پولاروید، طول عمر تصویر تا حد زیادی به نحوه نگهداری آن بستگی دارد. فیلم پولاروید به مرور زمان در معرض محو شدن و خراب شدن است، به خصوص اگر در معرض نور مستقیم خورشید، رطوبت یا دما بالا قرار گیرد.
رنگ و کیفیت تصویر نیز می تواند در طول زمان به دلیل واکنش های شیمیایی درون فیلم تغییر کند. بنابراین توصیه می شود عکس های پولاروید را در مکانی خشک و خنک، و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید، تا طول عمر آن ها افزایش یابد. با نگهداری مناسب، عکس های پولاروید می توانند سال ها دوام بیاورند و به عنوان یادگاری ارزشمند از لحظه ای در زمان باقی بمانند.
نگهداری مناسب فیلم پولاروید قبل ازعکاسی برای تضمین کیفیت تصویر بهینه ضروری است. فیلم باید در جای خشک و خنک و دور از نور مستقیم خورشید و منابع گرما نگهداری شود. دمای مناسب برای نگهداری فیلم پولاروید بین 55 تا 70 درجه فارنهایت (13 تا 21 درجه سانتیگراد) است.
همچنین توجه داشته باشید که از نگهداری فیلم در محیط های شرجی یا مرطوب خودداری کنید، زیرا رطوبت می تواند به فیلم آسیب برساند و کیفیت تصویر را تحت تأثیر قرار دهد. برای نگهداری فیلم در بهترین حالت ممکن، باید آن را تا زمان استفاده در بسته بندی اصلی نگهداری کرد. علاوه بر این، توصیه می شود برای حصول بهترین نتیجه قبل از تاریخ انقضا از آن استفاده کنید. با پیروی از این دستورالعمل‌ها می‌توانید اطمینان حاصل کنید که فیلم پولاروید شما تصاویری با کیفیت بالا، و ماندگار تولید می‌کند.
در مجموع، فیلم پولاروید ممکن است شبیه به یک نوستالژی باشد، اما همچنان جایگاه ویژه ای در قلب بسیاری از عکاسان دارد. توانایی منحصر به فرد آن برای ثبت و ظهور یک تصویر فوری، چیزی است که عکاسی دیجیتال نمی تواند آن را تکرار کند. شیوه علمی عملکرد فیلم پولاروید بسیار جذاب و جادویی است. اگر تا به حال لذت عکاسی فوری را تجربه نکرده اید، به شما توصیه می کنیم آن را امتحان کنید.
References
https://en.wikipedia.org/wiki/Instant_film
https://science.howstuffworks.com/innovation/everyday-innovations/instant-film.htm
